Er is in het Westen een stille revolutie gaande. In 2060 bestaan de grote steden naar verwachting voor meer dan de helft uit eenpersoonshuishoudens. Gevormd door jong en oud. De ontwikkeling is nu al zichtbaar. Sommigen kiezen er bewust voor, anderen overkomt het. Ze heten alleengaanden, alleenstaanden, alleenwonenden, solo's of singles, maar al deze namen zeggen niets over de relatievormen die zij onderhouden.

Over de redenen van deze trend buigen zich sociologen terwijl journalisten en bloggers de vooroordelen rond het alleen leven te lijf gaan. In alle publicaties komen zingeving en innerlijke harmonie echter slechts sporadisch aan de orde.

Dit boekje belicht juist dát aspect van het alleen wonen, vanuit de overtuiging dat alleen leven om een specifieke intimiteit en om een eigen spiritualiteit vraagt.

Christiane Berkvens-Stevelinck (1946) is emeritus hoogleraar Europese cultuur en remonstrants predikante. Ze heeft twee zonen en twee kleinkinderen, haar beide echtgenoten zijn aan kanker overleden. Inmiddels woont ze al meer dan tien jaar alleen. Uit overtuiging.