Zoek in de boekhandel eens naar een theologisch boek, het vak lijkt verdampt. Intussen gaan de romanschrijvers er vrolijk met het vak vandoor en krijgen ze de vijf sterren van de NRC en De Wereld Draait Door. Lila is zo’n boek. Je kunt je ogen haast niet geloven, zo theologisch, bijbels en gelovig als dit boek is. Wat is het geheim van de kwaliteit, dat het vanuit onverdachte hoek wordt bejubeld?... voortdurend denk je, wanneer komt de aap uit de mouw en wordt al dit geloof belachelijk gemaakt? Niets van dit al, het is bloedserieus, spannend, integer beschreven, maakt nieuwsgierig en spreekt onbekommerd over God, Bijbel en geloof, meer dan veel theologen zouden durven… Niets is vanzelfsprekend. Lila zoekt naar een tweede taal die kan beschrijven wat haar is overkomen en de dominee komt niet meer uit met de taal die hij altijd heeft gesproken… op een diepere laag gaat dit boek over de vraag of er contact mogelijk is tussen mensen die als het ware op verschillende planeten wonen, zowel wat afkomst als taalvelden betreft. In het boek zie je dat het alleen maar kan als beiden bereid zijn hun denken te onderzoeken en dat in liefde voor elkaar… allerlei theologische thema’s komen voorbij, op een wijze die adembenemend is… het is theologie van de bovenste plank… iedere geestelijk verzorger zoekt naar taal die uitdrukt wat verlies, naaktheid, moed, onvermijdelijkheid en liefde vermogen. In dit boek worden ze verbonden met diepzinnige geloofstaal. We moesten het maar wagen die taal te blijven spreken. De zegen van de niet-religieuze kwaliteitskrant hebben we.

Tijdschrift Geestelijke Verzorging